بیمارانی که محتاج داروهای خاص نیستند با اندکی تأخیر داروهایشان را می‌گیرند و می‌روند، اما بیمارانی که محتاج داروهای خاص هستند، نسخه به دست از این داروخانه بیرون می‌آیند و وارد آن یکی می‌شوند و این روند ادامه دارد تا پاسی از شب. گاهی که شانس بیاورند، داروی شان را از داروخانه هلال احمر و ۲۲ بهمن گیر می‌آورند و گاهی فردا و فرداهای دیگر هم باید با کفش آهنین دنبال دارویشان باشند و گاه این کفش آهنین آن‌ها را از مراکز مجاز فروش دارو بناچار به مراکز فروش قاچاق دارو با هزینه‌های گزاف می‌کشاند.

اما این روزها آنچه بیشتر دل بیماران را به درد می‌آورد این دوندگی‌ها نیست بلکه آن داروهایی است که در انبارها خاک می‌خورد و به بازار نمی‌آید که این خود برای بیماری که با مرگ می‌جنگد، عبور از خط قرمزهاست.

به گفته یکی از بیماران، دارو فروش لوبیا فروش نیست که کالایش را در انبار نگه دارد تا بیمه پولش را بدهد بعد او دارو را وارد بازار کند. آن هم داروهایی که برای بیمار حیاتی است و از جاهای دیگر نمی‌شود خرید. قبل از افزایش فرآیندهای تحریم بر دارو، بیشتر از مشکلات بیماران ما صدماتی بود که از ارگان‌های بیمه گر و توزیع پخش دارو به بیماران وارد شد.

*سوبسید و گرانی دارو!

یکی از بیماران هموفیلی می‌گوید: دارو یک پروتکل دارد که براساس وزن و شدت خونریزی یک بیمار باید تزریق شود و هر نوع درمان ناقص برای وی منجر به معلولیت می‌شود.

یکی از داروسازان نیز بیان می‌کند: تا پیش از این دولت به وارد کننده‌های دارو سوبسید می‌پرداخت. بنابراین قیمت تمام شده دارو پایین بود، اما الآن دولت این سوبسید را در اختیار بیمه‌ها می‌گذارد. بنابراین قیمت تمام شده این داروها بسیار بالاست. از این رو آن‌ها هم به سختی دارو در اختیار بیمار می‌گذارند و تمام تلاش خود را می‌کند که یا دارو کمتر بدهند و یا به هر نوعی بیمار را از تهیه بقیه دارو منصرف کنند. در این گیر و دار شرکت‌های بیمه می‌گویند از دولت طلبکارند و دقیقاً مشخص نیست این پولی که به شرکت‌های بیمه پرداخت می‌شود بابت چیست.

*تحمیل طرح تحول سلامت بر تأمین اجتماعی

در این خصوص اما پاسخ رئیس دفتر اسناد پزشکی تأمین اجتماعی خراسان رضوی کاملاً قابل پیش بینی است به گفته وی پرداختی‌ها از تهران می‌آید. وقتی هم پرداخت شود، بلافاصله پرداخت می‌شود، حتی دو ساعت هم در حساب ما نمی‌ماند.

غلامحسن دهقان ادامه می‌دهد: تأمین اجتماعی از خوش حساب‌ترین سازمان‌های بیمه گر است، اما طرح تحول سلامت هزینه‌ای چند برابر به تأمین اجتماعی تحمیل کرد که بودجه آن دیده نشده بود.

با این حال او بیان می‌دارد که اسفند ماه ۱۹۰ میلیارد تومان به بیمارستان‌های دولتی و خصوصی پرداخت شده و در کل اولویت آن‌ها به گفته او پرداخت معوقات به پزشکان، داروخانه‌ها و مؤسسه‌های طرف قرار داد است و بعد سایر مؤسسه‌ها.

داروهای خاص و داروخانه سودآور نیست

منطقاً باید داروهای خاص سودآورتر از انواع داروهای معمولی باشند، اما دکتر یکی از داروخانه‌های مشهد عنوان می‌کند که سود دارو در داروهای خاص نیست چنانکه سود انسولین ۱۰ تا ۱۵ درصد و داروی هورمونی ۵/۴ درصد است. در حالی که داروخانه‌ها مالیات غیرمنطقی هم پرداخت می‌کنند. چنانکه من در ماه گذشته هشت میلیون مالیات دادم. در مقایسه، دندانپزشک کناری من یک میلیون داد و دوست سنولوژیستم سه میلیون. چرا؟ چون پزشک می‌تواند بگوید از صبح تا شب یک بیمار داشتم، ولی برای منِ داروخانه دار شرایط را به گونه‌ای ایجاد کرده‌اند که یک نسخه از فاکتورمان می‌رود دست شرکت، یکی دست خودمان و یکی هم برای محاسبه مالیات به دارایی می‌رود. یعنی آقایان دقیقاً آنچه به عنوان مالیات نمی‌توانند از پزشکان بگیرند از داروخانه‌ها دریافت می‌کنند.

او ادامه می‌دهد: من برای داروخانه‌ام ۱۲ میلیون اجاره می‌دهم در حالی‌که این داروخانه در ماه ۳۰ میلیون هزینه دارد و باید ۴۰ میلیون از این داروخانه درآمد داشته باشم و همه این‌ها را باید از ضریب سود دارو به دست بیاورم. در حالی که در این بین ۷۵ میلیون هم از بیمه طلبکارم یا با کسورات توسط بیمه هم روبه رو هستیم. مثلاً نسخه مخدوش یا مشکل داشتن کد نسخه و... و. که گاهی به ۱۰ درصد هم می‌رسد. حالا شما بیمه کارگران و هزینه آب و برق واحد تجاری را هم به آن اضافه کنید.

وی تصریح می‌کند: اگر شرایط دارو را این گونه پیش بینی می‌کردم، اصلاً وارد این کار نمی‌شدم. البته در شرایط فعلی اوضاع به گونه‌ای شده که نه کار تولیدی می‌صرفد و نه کار خدماتی.